Συγκλονισμένη είναι η οικογένεια Φλωρινιώτη καθώς λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Γιάννη Φλωρινιώτη έγινε γνωστή η θλιβερή είδηση, πως έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Φλωρινιώτης στα 39 του χρόνια νικημένος από τον καρκίνο.Η μητέρα του Μάχη και η αδερφή του Αννούλα ήταν τα πρόσωπα, που ήταν μαζί του μέχρι την τελευταία στιγμή στο Λαϊκό νοσοκομείο εκεί που άφησε ο Νίκος Φλωρινιώτης την τελευταία του πνοή…
Συγκλονισμένη είναι η οικογένεια Φλωρινιώτη καθώς λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Γιάννη Φλωρινιώτη έγινε γνωστή η θλιβερή είδηση, πως έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Φλωρινιώτης στα 39 του χρόνια νικημένος από τον καρκίνο.
Η μητέρα του Μάχη και η αδερφή του Αννούλα ήταν τα πρόσωπα, που ήταν μαζί του μέχρι την τελευταία στιγμή στο Λαϊκό νοσοκομείο εκεί που άφησε ο Νίκος Φλωρινιώτης την τελευταία του πνοή.
Δείτε εδώ: Που και πότε θα γίνει η κηδεία του Νίκου Φλωρινιώτη
Μέσα από δηλώσεις που παραχώρησε η Αννούλα στο Πρωινό την Τετάρτη 20/12 μία ακριβώς ημέρα μετά το τραγικό συμβάν εξήγησε με σπαρακτικό τρόπο το δέσιμο που είχε με τον Νίκο αλλά και το πόσο συγκλονισμένη είναι με τις τελευταίες εξελίξεις.
Οι σπαρακτικές δηλώσεις της Άννας Φλωρινιώτη για τον θάνατο του αδερφού της
«Η ζωή μας επιφυλάσσει πολύ άσχημα πράγματα. Σε ένα χρόνο έχει καταστραφεί η ζωή μου! Πάλευα τόσο καιρό δε μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Είναι πολύ δύσκολο. Είχε το πρόβλημα του, εγώ και η μαμά προσπαθούσαμε μπροστά του να μην του το δείξουμε για να μην τον πάρει από κάτω.
Μου έλεγε Αννούλα μου δεν είσαι καλά, σταμάτα πια να στεναχωριέσαι τόσο πολύ. Είχε το πρόβλημά του και νοιαζόταν για εμένα μέχρι τελευταία. Μου έλεγε να μην κουράζεσαι, έχεις τον αδερφό σου, δεν έχεις ανάγκη κανέναν, έχεις εμένα.
Τώρα δεν έχω τίποτα Γιώργο μου. Τίποτα! Μετά το παιδί μου εννοείται ήταν οι δύο μου μεγάλες αδυναμίες. Ο πατέρας μου…δεν έκανα χωρίς εκείνον και ο αδερφός μου, που από όταν γεννήθηκε ήταν το παιδί μου, η κούκλα μου, εγώ τον μεγάλωσα, τον διάβαζα, τον πήγαινα βόλτες.
Από μωρό παιδί τον πήγαινα στα μπουζούκια. Μαζί του πήγαινα διακοπές, είχαμε άλλο δέσιμο. Ό,τι και να κάναμε μιλάγαμε στα τηλέφωνα.
Aυτό που είχε ο Νίκος άρχιζε και μεγάλωνε. Μας έλεγαν δεν είναι κάτι, είναι λίπωμα, μην τρελαίνεσαι. Μου είπαν ότι αυτό θέλει ειδικό γιατρό. Μετά κάναμε μαγνητική και η γυναίκα μας είπε να τρέξουμε στο γιατρό. Τρομοκρατηθήκαμε. Τότε ξεκίνησε ο γολγοθάς μας γιατί ψάχναμε τον καλύτερο. Αυτό μεγάλωνε. Πέρασαν δύο χρόνια.
Τώρα ήταν το δεύτερο τρίμηνο. Ο δεύτερος κύκλος. Είχε πάει παντού και μέσα σε δύο μήνες εξαφανίστηκε. Σε δύο μήνες πήγε εκεί που δεν έπρεπε να πάει. Εκεί δε μπορούσε να γίνει τίποτα. Ήταν στα μηνίγγια. Στον εγκέφαλο να ήταν θα μπορούσε να χειρουργηθεί. Τώρα δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Αυτό μας είχε τρελάνει. Την τελευταία φορά που πήγαμε στο νοσοκομείο η γιατρός μου είπε ότι δε θα πάρουμε εξιτήριο. Εκεί μας κόπηκαν τα πόδια.
Το παιδί παρ’ όλο που δε μπορούσε να μιλήσει γιατί ήταν σε σοκ, μας αγκάλιαζε, μας φίλαγε, μας χάιδευε. Μου έλεγε πότε θα βγει. Σύντομα του έλεγα αγάπη μου. Περίμενε να κάνουμε πάρτι για τη γιορτή μας. Δεν ήθελε να ξεχάσουμε κανέναν. Εγώ ευχαριστώ να είστε καλά. Να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Εξαιρετικοί. Μας αντιμετώπιζαν σαν οικογένεια. Ήταν στο δωμάτιο η γυναίκα που καθαρίζει και μου είπε: ”Αννούλα αυτό είναι το φυλαχτό που μου είχε δώσει η μανούλα μου, βάλ’ το στον Νικολάκη να τον προσέχει, να γίνει καλά”», είπε η Άννα Φλωρινιώτη.