Η Μελίνα Νάτσιου παραχώρησε μια ειλικρινή συνέντευξη στην εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα», όπου μοιράστηκε τις προσωπικές της εμπειρίες και προκλήσεις ως τρανς γυναίκα. Στη συζήτησή της με τη δημοσιογράφο Φανή Πλατσατούρα, η Νάτσιου αναφέρθηκε στην καθημερινότητά της, εστιάζοντας στις δυσκολίες και τις χαρές που συνδυάζει με αυτήν την ταυτότητα. Επιπλέον, εξιστόρησε την «κρυφή» ζωή που άφησε πίσω…
Η Μελίνα Νάτσιου παραχώρησε μια ειλικρινή συνέντευξη στην εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα», όπου μοιράστηκε τις προσωπικές της εμπειρίες και προκλήσεις ως τρανς γυναίκα. Στη συζήτησή της με τη δημοσιογράφο Φανή Πλατσατούρα, η Νάτσιου αναφέρθηκε στην καθημερινότητά της, εστιάζοντας στις δυσκολίες και τις χαρές που συνδυάζει με αυτήν την ταυτότητα. Επιπλέον, εξιστόρησε την «κρυφή» ζωή που άφησε πίσω της, προτού αποδεχθεί πλήρως την αληθινή της φύση. Η ηθοποιός αποκάλυψε επίσης την ενασχόλησή της με το θέατρο, αναδεικνύοντας τον ρόλο που παίζει η τέχνη στην έκφραση της ταυτότητάς της και στη διαδικασία της αυτοαποδοχής.
Η Μελίνα Νάτσιου Αποκαλύπτει την Ιστορία της και την Ενασχόλησή της με το Θέατρο
«Πατούσα αναβολή στο ξυπνητήρι αυτό. Άλλη μια μέρα αγόρι, άλλη μια μέρα αγόρι… Από τη στιγμή που το ‘πάτησα’, τέλος. Έζησα μια κρυφή ζωή. Το βράδυ ήμουν η Μελίνα και το πρωί το αγόρι που εργάζεται. Ήθελα να βάλω τέλος στη ζωή μου, όπως τα περισσότερα τρανς άτομα. Χρειάζεται πολλή δουλειά και ψυχοθεραπεία. Δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα χωρίς την ψυχοθεραπεία. Νιώθεις τόσο απροστάτευτος, που τα χαστούκια μοιάζουν εκατό. Δεν κάνεις το βήμα» εξομολογήθηκε η Μελίνα Νάτσιου.
«Σε πολλά σημεία της Αθήνας δεν μπορώ να περπατήσω γιατί κινδυνεύω. Αν μία cis γυναίκα έχει έναν άλφα κίνδυνο όταν περπατά σε κάποιες περιοχές, εγώ τον κίνδυνο αυτόν τον έχω επί δύο. Μια τρανς γυναίκα είναι πιο εύκολη λεία… Το οτιδήποτε φαίνεται, δεν σου συγχωρείται… Μας θεωρούν ανώμαλες, αλλά το βράδυ μας στέλνουν μήνυμα να βρεθούμε».
«Ήμουν δασκάλα υποκριτικής και χορού. Στις σχολές που υπήρξα ως αγόρι δε θα μπορούσα να συνεχίσω. Η εστίαση με αγκάλιασε περισσότερο απ’ ότι το θέατρο. Έγινε το transition μου εδώ μέσα, το είδαν οι πελάτες, το μαγαζί το δέχτηκε. Μου είπε ‘προχώρα, ντύσου και πες πως θες να σε φωνάζουμε’. Κάποιες φορές φοβάμαι, σκύβω το κεφάλι και νιώθω ένα απροστάτευτο παιδί», συμπληρώνει.
Για την ενασχόλησή της με το θέατρο: «Ο ρόλος μου στο θέατρο είναι ουσιαστικά η ζωή μου. Η μετάβασή μου από αγόρι σε κορίτσι είχε ως τίμημα την απόρριψη, οικογενειακή, κοινωνική και επαγγελματική».