Προκαλεί ρίγος: Το θαύμα της Παναγίας στη μοναχή Ερμίνα που πάλευε με τον καρκίνο

Το θαύμα της Παναγίας στη μοναχή Ερμίνα που πάλευε με τον καρκίνο προκαλεί ρίγος σε όσους το διαβάζουν.

Δεν είχε κλείσει ένα χρόνο από τον γάμο της η Έρμίνα, όταν την επισκέφθηκε η επάρατη ασθένεια. Γιατρός η ίδια, αριστούχος και με καριέρα, ήξερε πολύ καλά τί σημαίνει καρκίνος.

Ό πόνος, μικρός στην αρχή, διαρκώς μεγάλωνε, ώσπου την έριξε στο στρώμα. ο σύζυγος της Ερρίκος αντί να την παρηγορεί βαρυγκωμούσε.Με την ευκαιρία, δείτε το εκκλησάκια της Παναγιάς στην Λέσβο που είναι χτισμένο πάνω σε βράχο.

-Να πάρ’ η οργή! Κακό που με βρήκε!
– Έχε υπομονή κι ελπίδα, γιε μου, τον νουθετούσε η γιαγιά της Έρμίνας. ο Θεός είναι μεγάλος.
-Αφού είναι μεγάλος, γιατί καταδέχεται και τα βάζει μ’ εμάς τους μικρούς; διαμαρτυρόταν εκείνος.

Ή ασθένεια έπαιρνε μάκρος. ο Ερρίκος δεν άντεχε να βλέπει τη σύντροφο του σ’ αυτά τα χάλια, μα ούτε και κουράγιο της έδινε.

Ή Έρμίνα ήταν πεντάρφανη. Μοναδικό της στήριγμα είχε την καλή της γιαγιά. Χάρη σ’ αυτήν είχε πάρει τον καλό δρόμο κι είχε γίνει χαρακτήρας σεμνός, σοβαρός και ευσεβής.

-Γιαγιά μου, πόσο σε κουράζω τώρα που θα έπρεπε να σε βοηθώ!
-Μη στενοχωριέσαι, κορούλα μου. Που ξέρεις; η Παναγιά μας κάνει και θαύματα. Πρωί και βράδυ την παρακαλώ με δάκρυα να σου χαρίσει την υγεία. Παρακάλεσε τη κι εσύ.

Στό νοσοκομείο που πήγε, η κατάσταση της διαρκώς χειροτέρευε.
– Στό στάδιο που βρίσκεται η ασθένεια δεν παρέχει ελπίδες, γνωμάτευαν οϊ γιατροί και αποχωρούσαν σιω¬πηλοί από το κρεβάτι της άρρωστης.

-Γιαγιά, παρακάλεσε μια μέρα η Ερμίνα, πήγαινε στον ιερέα του νοσοκομείου να κάνει μια Παράκληση στην Παναγία για μένα. Ύστερα θέλω να έρθει να μ’ εξομολογήσει για να κοινωνήσω.
Ή γιαγιά εκπλήρωσε την επιθυμία της. Της έφερε μάλιστα και μία εκφραστική εικόνα της Μεγαλόχαρης και της είπε:
– Γύριζε, κόρη μου, να τη βλέπεις, να της μιλάς και να παίρνεις κουράγιο.
Ένα βράδυ η γιαγιά περπατούσε στον διάδρομο του νοσοκομείου. Ξαφνικά, βλέπει μπροστά της μια γλυκύτατη γυναικεία μορφή, ντυμένη με την κάτασπρη στολή προϊσταμένης νοσοκόμας. Παραξενεύτηκε. Δεν ήταν άπ’ αυτές που ήξερε.

-Σάς βλέπω για πρώτη φορά, κυρία προϊσταμένη, παρατήρησε. Θα σας έχουμε τώρα εδώ; Τιμή μας.
– Εγώ, απάντησε η άγνωστη, είμαι η Παναγία. “Άκουσα τις ικεσίες σας και ήρθα να σας βοηθήσω. Αύριο λοιπόν το πρωί η Έρμίνα θα είναι καλά. Μόνο ν’ αφοσιωθεί περισσότερο στον Υίό και Θεό μου.
Αυτά είπε κι έγινε άφαντη.
Ή ηλικιωμένη γυναίκα έμεινε μαρμαρωμένη. Όλα μπροστά της στριφογύριζαν. Είδε κι έπαθε να ισορροπήσει. Ύστερα τάχυνε το βήμα της προς την εγγονή της. Τη βρήκε κι εκείνη χαρούμενη.
– Έρμίνα μου, αυτό κι αυτό μου συνέβη.
– Ναί, γιαγιά, ήρθε και σε μένα η Πανάχραντη. Με χάιδεψε στο κεφάλι και μου έδωσε θάρρος. Δεν πονάω πια.

Αισθάνομαι ανάλαφρη.
Στήν πρωινή τους επίσκεψη οι γιατροί άντίκρυσαν ανεξήγητο θέαμα: η άρρωστη καθόταν ντυμένη σε μία καρέκλα. Μόλις τους είδε, σηκώθηκε χαρούμενη να τους υποδεχθεί.
– Περίεργο! είπαν μεταξύ τους. Πρόκειται ασφαλώς για θεραπεία με αυθυποβολή. Φαίνεται πώς ενήργησε κίνηση ψυχολογική η παραψυχολογική.
– Κύριοι συνάδελφοι! πήρε τότε τον λόγο η Έρμίνα. Σάς πληροφορώ – και σαν γιατρός σας βεβαιώνω – πώς τίποτε άπ’ αυτά που λέτε δεν συμβαίνει. η θεραπεία μου οφείλεται αποκλειστικά στην Ύπεραγία Θεοτόκο. Πήρε είδηση και ο Ερρίκος. Είχε όμως τις αμφιβολίες του.
– Σίγουρα πρόκειται για προσωρινή βελτίωση, παρατήρησε. Αυτές οι αρρώστιες ξανάρχονται με μεταστάσεις. Δεν έχω εμπιστοσύνη.

-Μα εδώ δεν συνέβη κάτι φυσιολογικό. Έγινε θαύμα! εξήγησε η θεραπευμένη.
– Δεν πιστεύω εγώ σε θαύματα. Μου φτάνει η πρώτη λαχτάρα.
– και τότε τί θα γίνει;
– Ανάλαβε την ευθύνη της ζωής σου μόνη σου. Έτσι είπε κι έφυγε βαρύς.
Ή Έρμίνα ένοιωσε σκοτοδίνη. Ήταν κάτι αναπάντεχο. Αμέσως όμως θυμήθηκε τη σύσταση της Παναγίας «ν’ αφοσιωθεί περισσότερο στον Υιό και θεό της».
– “Α, ναί, Χριστέ μου, Παναγία μου αναφώνησε. Μόνο η δική σας αγάπη μένει σταθερή. Αυτή μου χρειάζεται. Αυτή θα με γεμίσει.

Έφυγε λοιπόν από την πατρίδα της την Πάτρα μακριά, σε μια φημισμένη μονή, κι έκεί – σαν Ερμιόνη μοναχή – αφιερώθηκε και αφοσιώθηκε ολόψυχα στον νυμφίο της Χριστό.

Το διαβάσαμε εδώ