Η Eurovision δεν είναι απλώς ένας διαγωνισμός τραγουδιού· αποτελεί έναν θεσμό που συνδυάζει τη μουσική με τη στρατηγική, τις πολιτισμικές τάσεις και, συχνά, τα γεωπολιτικά παιχνίδια. Στην πορεία των χρόνων, η Ελλάδα έχει χαράξει τη δική της διαδρομή στον διαγωνισμό, χαρίζοντας στο ευρωπαϊκό κοινό αξέχαστες στιγμές. Από την ιστορική νίκη της Έλενας Παπαρίζου το 2005 μέχρι τις πιο τολμηρές συμμετοχέ…
Η Eurovision δεν είναι απλώς ένας διαγωνισμός τραγουδιού· αποτελεί έναν θεσμό που συνδυάζει τη μουσική με τη στρατηγική, τις πολιτισμικές τάσεις και, συχνά, τα γεωπολιτικά παιχνίδια. Στην πορεία των χρόνων, η Ελλάδα έχει χαράξει τη δική της διαδρομή στον διαγωνισμό, χαρίζοντας στο ευρωπαϊκό κοινό αξέχαστες στιγμές. Από την ιστορική νίκη της Έλενας Παπαρίζου το 2005 μέχρι τις πιο τολμηρές συμμετοχές που ίσως δεν έλαβαν την αναγνώριση που τους άξιζε, η χώρα μας έχει αφήσει το δικό της αποτύπωμα στη σκηνή της Eurovision.
Ορισμένα τραγούδια ξεχώρισαν για την καινοτομία τους, άλλα για την καλλιτεχνική τους αρτιότητα, ενώ μερικά βρέθηκαν κοντά στη νίκη, αλλά για λόγους που ξεπερνούν τη μουσική, δεν κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή. Κατά πολλούς ένα από τα πιο αδικημένα τραγούδια ήταν το «Μάθημα Σολφέζ» το 1977.
Το «Μάθημα Σολφέζ»
Το «Μάθημα Σολφέζ», ερμηνευμένο από τους Πασχάλη Αρβανιτίδη, Μαριάννα Τόλη, Ρόμπερτ Ουίλιαμς και Μπέσσυ Αργυράκη, ήταν ένα από τα μεγάλα φαβορί της Eurovision 1977, μαζί με τη συμμετοχή της Γαλλίας. Το κομμάτι αυτό, με μια πολύ ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση, ξεχώρισε για την αυθεντικότητα και την αρμονία του.
Οι τέσσερις καλλιτέχνες είχαν ήδη μια επιτυχημένη πορεία στη μουσική σκηνή ως σόλο ερμηνευτές, προτού ενώσουν τις δυνάμεις τους για τη συγκεκριμένη συμμετοχή. Το τραγούδι, σε μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου και στίχους της Σέβης Τηλιακού, ξεχώριζε για την πολυφωνική του ενορχήστρωση και τον καλλιτεχνικό του χαρακτήρα. Η σύνθεση του τραγουδιού, αν και άγνωστη σε πολλές χώρες, έδινε μια εντελώς διαφορετική αίσθηση σε σχέση με άλλες συμμετοχές της χρονιάς, προσφέροντας μια πρόταση που σπάνια συναντά κανείς στον διαγωνισμό.
Παρά τις εξαιρετικές κριτικές και τις υψηλές προσδοκίες για νίκη, η Ελλάδα περιορίστηκε στην 5η θέση, ένα αποτέλεσμα που θεωρείται αρκετά άδικο, ειδικά αν συγκριθεί η ποιότητα του τραγουδιού σε σχέση με τα υπόλοιπα κομμάτια εκείνης της χρονιάς. Για την ιστορία, η νίκη πήγε τελικά στη Γαλλία με το τραγούδι “L’Oiseau et l’Enfant” της Marie Myriam.
Το “Μάθημα Σολφέζ” θεωρείται μια από τις πιο υποτιμημένες ελληνικές συμμετοχές, ένας πρόδρομος της μοντέρνας ελληνικής μουσικής σκηνής. Αν η Eurovision της εποχής είχε αγκαλιάσει περισσότερο το πειραματικό στοιχείο, το τραγούδι πιθανότατα θα είχε βρεθεί ακόμα ψηλότερα στην κατάταξη. Σε κάθε περίπτωση, το “Μάθημα Σολφέζ” παραμένει ένα κλασικό διαμάντι στην ιστορία του διαγωνισμού -κι αυτό τελικά είναι ίσως μια νίκη από μόνο του.
Δείτε και αυτά