Την Τρίτη 23/4 ο Σπύρος Μπιμπίλας έκανε γνωστή μια ακόμη θλιβερή είδηση για τον θάνατο Έλληνα ηθοποιού. Με μία ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο πρόεδρος του ΣΕΗ ενημέρωσε πως έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Στεφανάκης.«Ένας συνάδελφος μας έφυγε σήμερα…Αποχαιρετάμε τον Κώστα Στεφανακη , που γεννηθηκε το 1948, έναν αθόρυβο ηθοποιό που ερμήνευσε δεκάδες χαρακτηριστικους ρόλους στον …
Την Τρίτη 23/4 ο Σπύρος Μπιμπίλας έκανε γνωστή μια ακόμη θλιβερή είδηση για τον θάνατο Έλληνα ηθοποιού. Με μία ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο πρόεδρος του ΣΕΗ ενημέρωσε πως έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Στεφανάκης.
Η ανακοίνωση του Σπύρου Μπιμπίλα για τον θάνατο Έλληνα ηθοποιού
«Ένας συνάδελφος μας έφυγε σήμερα…Αποχαιρετάμε τον Κώστα Στεφανακη , που γεννηθηκε το 1948, έναν αθόρυβο ηθοποιό που ερμήνευσε δεκάδες χαρακτηριστικους ρόλους στον ελληνικό κινηματογράφο και στα πρώτα χρόνια της τηλεόρασης όπου είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του κ να γνωρίσω έναν καλοκάγαθο άνθρωπο που έπαιζε συνήθως σκληρούς ρόλους. ΚΑΛΟ ταξιδι αγαπημένε μας φίλε και ειλικρινή συλληπηρια στην οικογένεια σου», έγραψε ο Σπύρος Μπιμπίλας.
Συγκλονίζει ο Νίκος Πολυδερόπουλος για τον θάνατο του αδερφού του: «Δεν τον πήρα, δεν πρόλαβα να του μιλήσω – Μετανιώνω που δεν ήμουν στο τραπέζι»
Ο Νίκος Πολυδερόπουλος μιλώντας στην κάμερα της εκπομπής «Πάμε Δανάη», συγκλόνισε για το θάνατο του αδερφού του, που έφυγε από τη ζωή τα Χριστούγεννα, σοκάροντας τους πάντες και ειδικά την οικογένειά του.
Ο γνωστός ηθοποιός δεν έκρυψε πως μετανιώνει γιατί δεν πήγε σε εκείνο το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, στο πατρικό του.
Δείτε επίσης: «Έσπασε» ο Νίκος Πολυδερόπουλος για τον χαμό του αδερφού του – «4 μήνες δεν μπορούμε να μάθουμε από τι έφυγε» (video)
«Δεν είμαστε ίδιοι μετά από τέτοιες απώλειες, είναι το πριν και το μετά. Βάζω πάντα μπροστά τον εαυτό μου για να είμαι δυνατός ώστε να κρατάω τους υπόλοιπους. Επειδή είμαι ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια μου, θεωρώ ότι εγώ πρέπει να το διαχειριστώ όλο αυτό, για να προχωρήσουμε τη ζωή μας παρακάτω με την απώλειά μας. Δεν θα ξεχάσουμε τον αδελφό μας ποτέ, ούτε ο πόνος θα φύγει, απλά θα απαλύνει και θα γίνει μία γλυκιά ανάμνηση και ένα αναπάντητο γιατί.
Το μότο μου στη ζωή ήταν «θα τα φτιάξουμε όλα». Όταν συνέβη η απώλεια του αδελφού μου διαπίστωσα ότι δεν μπορούμε να τα φτιάξουμε όλα. Δεν ένιωσα την ανάγκη να χτυπήσω την πόρτα ενός ψυχολόγου, αλλά την ανάγκη να χτυπάω την πόρτα των δικών μου ανθρώπων για να τους δίνω δύναμη και πίστη. Αν και ήμασταν κοντά ως οικογένεια, προσπαθώ πλέον να είμαι περισσότερο με τους γονείς μου και τα αδέλφια μου, δεν μπορούμε να αφήνουμε κάτι για μετά.
Το μεγάλο μου παράπονο με τον αδελφό μου που έφυγε είναι ότι με είχε καλέσει, του είπα «κλείσε, θα σε πάρω εγώ» και δεν τον πήρα, δεν πρόλαβα να του μιλήσω. Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, όπου έφυγε ο αδελφός μου, είχα πει να με πάρουν βιντεοκλήση και όταν είπα στη μητέρα μου «γιατί δεν με πήρατε;», μου είπε “δεν πρόλαβα”.
Δεν είχα πάει σε εκείνο το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και μετανιώνω που δεν ήμουν εκεί. Είναι λίγοι οι άνθρωποι που αγαπάμε, έχω λίγους ανθρώπους στη ζωή μου που αγαπάω και μέσα στους φίλους μου βρίσκεται και η οικογένειά μου. Ήταν ο τελευταίος που είχε έρθει να με δει στο θέατρο από τα αδέλφια μου, οπότε θυμόμουν τη θέση που τον είχα βάλει και πάντα κοιτούσα σε εκείνη τη θέση. Ο χρόνος είναι γιατρός και είναι πιο δυνατός από εμάς», είπε ο Νίκος Πολυδερόπουλος για τον αδερφό του.