Ο Θανάσης Ευθυμιάδης μίλησε το μεσημέρι της Δευτέρας 15 Απριλίου για τις νηστείες τόσο θρησκευτικού χαρακτήρα, όσο και αυτές που ακολουθεί ο ίδιος.Με την ευκαιρία, δείτε την εξομολόγηση του ηθοποιού για την εκπαίδευση των παιδιών του.Ο ηθοποιός αναφέρθηκε στη διαδικασία της νηστείας ως ένα «δώρο» που ειδικά αυτή την περίοδο πρέπει να κάνει ο καθένας στον εαυτό του. Ακόμη, είπε ότι μερικές φορές, ο…
Ο Θανάσης Ευθυμιάδης μίλησε το μεσημέρι της Δευτέρας 15 Απριλίου για τις νηστείες τόσο θρησκευτικού χαρακτήρα, όσο και αυτές που ακολουθεί ο ίδιος.
Με την ευκαιρία, δείτε την εξομολόγηση του ηθοποιού για την εκπαίδευση των παιδιών του.
Ο ηθοποιός αναφέρθηκε στη διαδικασία της νηστείας ως ένα «δώρο» που ειδικά αυτή την περίοδο πρέπει να κάνει ο καθένας στον εαυτό του. Ακόμη, είπε ότι μερικές φορές, ο ίδιος περνά τη μέρα του χωρίς να φάει τίποτα, ούτε να πιει καν νερό. Αυτή τη νηστεία, την περιέγραψε ως νηστεία ξηρασίας και είπε ότι με αυτό τον τρόπο, βοηθάει το σώμα του να επουλώσει ψυχικά τραύματα.
Πιο αναλυτικά, ο Θανάσης Ευθυμιάδης είπε ως καλεσμένος του «Fay’s Time» ότι:
«Εδώ και 17 χρόνια δεν τρώω κρέας, κρατάω αυτό. Αλλά δεν είμαι δογματικός είμαι πάντα ανοιχτός στο να δω κάτι καινούργιο. Αυτό που άλλαξα είναι ότι αφιερώνω περισσότερο χρόνο στις αυστηρές νηστείες που κάνω. Νηστεία εννοώ τη νηστεία της εκκλησίας, όπως αυτό το 40ήμερο που είναι μια μεγάλη ευκαιρία για κάποιον να κάνει αυτό το δώρο στον εαυτό του, έστω για μια μέρα να νηστεύσει. Αλλά και νηστείες από αυτές που κάνω εγώ όπως την ξηρασία, μια μέρα να μην φάω και να μην πιω τίποτα. Γίνεται ένας απίστευτος καθαρισμός, δίνεις την ευκαιρία στο σώμα σου να μην ασχοληθεί με τη χώνεψη του φαγητού που θα βάλεις αλλά με το να επουλώσει διάφορα μικροτραύματα που υπάρχουν μέσα σου».
Σχετικά με αυτό, ο Θανάσης Ευθυμιάδης ανέφερε ότι πράγματι πέρασε περίοδο αυστηρής νηστείας, όταν ήθελε να γράψει το βιβλίο του. «Έκανα να φάω τρεις μέρες» είπε.
«Όταν ήμουν νεότερος άκουγα συνέχεια να με ρωτάνε «τρελός είσαι;». Οτιδήποτε ακραίο έκανα, αυτό μου έλεγαν, είτε έκανα σούζες με τη μηχανή, είτε βουτιές από τα βράχια. Εγώ όμως δεν ένιωθα έτσι, ένιωθα ότι έκανα αυτό που μου άρεσε. Είχα πάρα πολλή ενέργεια μέσα μου που, αν δεν εκτονωνόταν κάπου, μπορεί να γινόταν επικίνδυνη. Εγώ το έκανα μέσω της άσκησης», λέει ο ηθοποιός.
«Ήμουν ο τύπος που τσακωνόταν και φώναζε στον δρόμο. Όταν έγινα αναγνωρίσιμος, μετά δεν μπορείς να είσαι έτσι. Διοχέτευσα την ενέργεια και στην κάμερα και στην τηλεόραση με τη βοήθεια των δασκάλων μου. Όταν ο δάσκαλος είσαι μικρός και σε δέρνει, σε κάνει αυθόρμητα και υποσυνείδητα να φαντάζεσαι πότε θα γίνεις κι εσύ μεγάλος για να μην σε δέρνουν. Καταλαβαίνετε τι κακό έκαναν εκείνα τα χρόνια; Καταλαβαίνετε ότι πρέπει πολύ σωστά να απαγορευτούν ταινίες όπως το Κλάμα Βγήκε Απ’ Τον Παράδεισο;», είπε για να καταλήξει:
«Βάζουν στη συνείδηση ενός μικρού παιδιού ότι είναι σωστό να σε δέρνει ένας μεγάλος»